معمولا از URL بهعنوان آدرس وب صحبت میشود. بهطور کلی، از URL بهعنوان ارجاع دهنده به منبعی از وب که روی شبکه قرار دارد استفاده میشود. همچنین، از آن برای بازیابی منابع استفاده میشود. میتوان گفت URL یک URI خاص و ویژه است. با اینکه خیلی از کاربران و کارشناسان این دو اصطلاح را بهجای هم بهکار میبرند، اما این دو با هم فرق دارند. از URLها بیشتر برای دسترسی به صفحات وب، انتقال فایلها، محتوای ایمیل، پایگاههای داده و بسیاری کاربردهای دیگر استفاده میشود. مرورگر وب URL یک صفحه وب را در نوار آدرس خود که در بالای آن قرار دارد نشان میدهد.
یک URL از اجزای زیر تشکیل میشود:
– پروتکل (مانند http)
– نام هاست یا میزبان (مانند abc.com)
– نام فایل (مانند index.html)
در تعریف URI گفته میشود که رشتهای از کاراکترها است که برای شناسایی و مشخص کردن یک منبع استفاده میشود. این ویژگی برای شناسایی و تعامل با منبع بر روی شبکه سودمند است. این کار توسط چندین پروتکل خاص انجام میشود. URI همراه با یک نحو و پروتکل مرتبط با آن است. آدرس وب یا همان URL رایجترین شکل URI است. “نام منبع یکسان” (سرنام URN) بهندرت استفاده میشود و با طرحی برای تکمیل کردن URL جهت شناسایی منابع همراه است. میتوان URN را با نام یک فرد مقایسه کرد در حالیکه URL مشابه آدرس خیابان است.
URI برای شناسایی منابع از نامها، مکانها یا هر دو با هم استفاده میکند. URI اغلب برای شناسایی مکان یا منبع استفاده میشود. اشتباهی که در استفاده از URI صورت میگیرد بهاین دلیل است که ار ترکیب نام و مکان برای شناسایی منابع استفاده میکند. در واقع، URL و URN دو ویژگی خاص URI هستند.
URI یک منبع را با نام تعریف میکند اما روش بهدست آوردن آنرا تشریح نمیکند. از یک ترکیب دستوری در اسناد Schema برای تعریف URN استفاده میشود. بهاین طریق، یک namespace تعریف میشود. بهطور مثال: “targetname=”urn:abc
URL یک URI خاص است که فقط برای مشخص کردن منابع یک شبکه خاص بهکار میرود. تفاوت آن با URN در این است که URL شیوه بهدست آوردن یک منبع مشخص را تشریح میکند. URL هر روز در قالب http، ftp و smb استفاده میشود.
URI: شناسایی کننده
URL: فراهم آوردن اطلاعات در خصوص نحوه بهدست آوردن منبع
URI: یک URL در واقع یک URI است.
URL: یک ویژگی خاص URI
URI: نام و محل را توصیف میکند.
URL: نمیتوان از آن برای توصیف کاربردها استفاده کرد.
منبع:ماهنامه شبکه