جریان سیل آسا (Flooding) چیست؟

جریان سیل آسا یک الگوریتم مسیریابی بسیار ساده است که تمام بسته‌ها را از طریق هر لبه خروجی ارسال می‌کند. به دلیل نحوه عملکرد این الگوریتم، تحویل یک بسته (اگر قابل تحویل باشد) تضمین شده است. اما این احتمال نیز وجود دارد که چندین کپی از یک بسته یکسان به مقصد برسد. الگوریتم جریان سیل آسا به دلیل این که از تمام مسیرهای شبکه استفاده می‌کند به طور تضمین شده کوتاه‌ترین مسیر برای ارسال بسته‌ها را شناسایی کرده و استفاده می‌کند. در این الگوریتم مسیریابی هیچ پیچیدگی وجود ندارد و پیاده سازی آن بسیار ساده است. مسلما این الگوریتم مسیریابی با معایبی نیز همراه است. از آنجا که بسته‌ها از طریق تمام لینک‌های خروجی ارسال می‌شوند، پهنای باند به میزان قابل ملاحظه‌ای به هدر می‌رود. این به معنای آن است که جریان سیل آسا در واقع می‌تواند قابلیت اطمینان یک شبکه کامپیوتری را به خطر بیاندازد. مگر این که اقدامات احتیاطی لازم مانند شمارش عبور بسته‌ها یا مدت زمان حضور آنها انجام شود. یکی از اقدامات احتیاطی احتمالی این است که از نودها برای ردیابی هر بسته‌ای که از آن عبور می‌کند استعلام گرفته شده و اطمینان حاصل شود که یک بسته تنها یک بار از آن عبور می‌کند. یک اقدام احتیاطی دیگر جریان سیل آسای انتخابی نام دارد. در این روش نودها تنها (تقریبا) می‌توانند بسته‌ها را به مسیر صحیح ارسال کنند. سیستم‌های Usenet و p2p (peer-to-peer) از جریان سیل آسا استفاده می‌کنند. علاوه بر این، پروتکل‌های مسیریابی مثل OSPF, DVMRP و شبکه‌های بی‌سیم ad-hoc از جریان سیل آسا استفاده می‌کنند.

پخش (Broadcasting) چیست؟

پخش شیوه‌ای است که در شبکه سازی کامپیوتری استفاده می‌شود و در آن اطمینان حاصل می‌شود که هر دستگاه موجود در شبکه یک بسته (پخش شده) را دریافت خواهد کرد. از آنجا که الگوریتم پخش می‌تواند روی وضعیت عملکرد تاثیر منفی بگذارد، همه فناوری‌های شبکه از آن پشتیبانی نمی‌کنند. X.25 و frame از پخش پشتیبانی نمی‌کنند و چیزی شبیه به پخش در گستره اینترنت وجود ندارد. از این الگوریتم مسیریابی بیشتر در شبکه‌های محلی (LAN) و به ویژه در اترنت و حلقه توکن استفاده می‌شود، و به ندرت می‌توان آن را در شبکه‌های بزرگ شبیه به WAN پیدا کرد. حتی IPv6 هم از پخش پشتیبانی نمی‌کند. IPv6 تنها از مالتی کستینگ پشتیبانی می‌کند که بیشتر شبیه به روش مسیریابی یک-به-چند است که بسته‌ها را به تمام نودهایی که در یک گروه مالتی کست مشخص قرار دارند ارسال می‌کند. داشتن همه آنها در یک آدرس بسته در اترنت و IPv4 نشان دهنده آن است که بسته پخش خواهد شد. یکی از عیوب پخش این است که می‌توان از آن برای حملات DoS (Denial of Service) استفاده کرد. برای مثال، مهاجم می‌تواند با استفاده از آدرس کامپیوتر قربانی به عنوان آدرس منبع درخواست‌های پینگ جعلی ارسال کند. سپس تمام نودهای موجود در آن شبکه به این درخواست کامپیوتر قربانی پاسخ می‌دهند که باعث از کار افتادن کل این شبکه می‌شود.

چه تفاوتی بین جریان سیل آسا و پخش وجود دارد؟

ارسال یک بسته به تمام میزبان‌ها به طور همزمان پخش نامیده می‌شود، اما در جریان سیل آسا بسته‌ها به طور همزمان به تمام میزبان‌ها ارسال نمی‌شود. با استفاده از جریان سیل آسا بسته‌ها در نهایت به تمام نودهای موجود در شبکه خواهند رسید. جریان سیل آسا ممکن است چندین بار یک بسته یکسان را به یک لینک یکسان ارسال کند، اما پخش یک بسته را تنها یک بار به یک لینک ارسال می‌کند. در جریان سیل آسا ممکن است چندین کپی از یک بسته یکسان به نودها برسد، در حالی که در پخش چنین مشکلی وجود ندارد. برخلاف جریان سیل آسا، پخش با مشخص کردن یک آدرس پخش خاص در بسته‌ها انجام می‌ شود.