بریج (Bridge) چیست؟

بریج یک دستگاه شبکه است که از آن برای اتصال دو یا چند شبکه به یک دیگر استفاده می‌شود به طوری که در نهایت آنها به یک دامنه انتشار به هم پیوسته تبدیل می‌شوند. این دستگاه‎ها در لایه دیتا لینک از مدل مرجع OSI کار می‌کنند و از این رو دستگاه لایه ۲ محسوب می‌شوند. یک بریج شبکه با آدرس‌های آی‌پی کاری ندارد و تنها با آدرس‌های مک کار می‌کند. وقتی دو شبکه بریج می‌شوند یا به اصطلاح پل تشکیل می‌دهند، به نظر می‌رسد که آنها روی یک شبکه هستند. در این روش هیچ گونه تقسیم بندی شبکه مبتنی بر ساب‎نت وجود ندارد، به همین دلیل ترافیک منتشر شده از طریق این بریج جریان پیدا می‌کند. یک بریج از جدولی به نام bridge table استفاده می‌کند که بسته‎هایی که باید از طریق این بریج به آدرس مک مقصد برسد را ردگیری می‌کند. ساختار این جدول بسیار ساده است و بر اساس خودآموزی آماده می‌شود و الگوریتم پیچیده‎ای در آن استفاده نشده است. بریج‎های شبکه را به صورت نرم افزاری نیز می‌توان ایجاد کرد. فرض کنید که کامپیوتر شما دو رابط شبکه دارد و شما می‌خواهید آنها را به یک دیگر بریج کنید تا کامپیوترهای هر دو سمت بتوانند با یک دیگر ارتباط برقرار کنند. در این گونه موارد ما می‌توانیم از یک بریج نرم افزاری استفاده کنیم. این امکان نرم افزاری توسط سیستم عامل فراهم می‌شود. مثلا در ویندوز شما می‌توانید به راحتی دو رابط را با انتخاب گزینه bridge از منویی که بعد از راست کلیک روی دو رابط انتخاب شده در اختیار شما قرار می‌گیرد با یک دیگر بریج کنید.

روتر (Router) چیست؟

روتر یک دستگاه شبکه است که بسته‎های داده را در یک شبکه مسیریابی می‌کند. این دستگاه در لایه شبکه از مدل مرجع OSI کار می‌کند و از این رو یک دستگاه لایه ۳ محسوب می‌شود. یک روتر جدولی به نام routing table را نگهداری می‌کند که شامل gateway IP است که از طریق آن یک بسته باید برای رسیدن به آی‌پی مقصد مسیریابی شود. این جدول مسیریابی می‌تواند به صورت ایستا توسط مدیر شبکه تنظیم شود و با استفاده از الگوریتم‎های مسیریابی به صورت خودکار تولید شود. وقتی یک روتر یک بسته را دریافت می‌کند ابتدا این بسته را روی حافظه روتر ذخیره کرده و آدرس آی‌پی مقصد این بسته را تجزیه و تحلیل می‌کند. سپس با جستجوی جدول مسیریابی گیت‎وی‎ای که این بسته باید از طریق آن مسیریابی شود را پیدا می‌کند. بعد بر اساس این اطلاعات بسته را به مسیر درست هدایت می‌کند. از آنجا که الگوریتم‎های مسیریابی پیچیده‎تر هستند، به توان پردازشی بالاتری نیاز دارند. یک روتر معمولا به جای اتصال شبکه‎ها روی یک ساب‎نت یکسان از چند ساب‎نت مختلف استفاده می‌کند. فرض کنیم شما یک ساب‎نت در محدوده ۱۹۲.۱۶۸.۱.۰ – ۱۹۲.۱۶۸.۱.۲۵۵ و یک ساب‎نت دیگر در محدوده ۱۹۲.۱۶۸.۱۰.۱ – ۱۹۲.۱۶۸.۱۰.۲۵۵ دارید و می‌خواهید این دو ساب‎نت را به یک دیگر متصل کنید. در این گونه موارد از آنجا که مسیریابی بر پایه آدرس‌های آی‌پی مقصد در نظر گرفته شده است استفاده از روتر ضروری خواهد بود.

چه تفاوتی بین بریج و روتر وجود دارد؟

• یک بریج یک دستگاه لایه ۲ است که در لایه دیتا لینک کار می‌کند، در حالی که یک روتر یک دستگاه لایه ۳ است که در لایه شبکه کار می‌کند.
• یک روتر بهترین مسیر برای ارسال یک بسته داده به مقصد را انتخاب می‌کند. اما یک بریج دو یا چند شبکه را به یک دیگر متصل می‌کند.
• یک روتر مسیریابی را بر پایه آدرس‌های آی‌پی انجام می‌دهد. یک بریج از آدرس‌های مک برای تصمیم گیری در مورد این که بسته‎ها از کدام رابط باید عبور کنند استفاده می‌کند.
• یک روتر از یک بریج هوشمندتر است. روتر بر اساس یکسری الگوریتم‎های پیچیده به نام الگوریتم‎های مسیریابی کار می‌کند. اما یک بریج بر اساس الگوریتم‎های ساده خودآموخته کار می‌کند.
• یک روتر نسبت به یک بریج به توان پردازش و منابع بیشتری نیاز دارد. بنابراین قیمت یک روتر بیشتر از قیمت یک بریج است.
• بریج امکان تقسیم بندی شبکه را فراهم نمی‌کند. دو شبکه متصل شده به یک بریج در یک دامنه انتشار یکسان قرار دارند. اما یک روتر امکان تقسیم بندی شبکه را فراهم می‌کند. شبکه‎هایی از دامنه‎های انتشار مختلف می‌توانند با یک دیگر پیوسته شوند.
• در بریج از یک پروتکل به نام STP (Spanning Tree Protocol) برای جلوگیری از هر گونه چرخه تکرار استفاده می‌شود. اما در روتر از آنجا که با استفاده از الگوریتم‎های مسیریابی از هر نوع چرخه تکراری جلوگیری می‌شود، دیگر از چنین پروتکلی استفاده نمی‌شود.